ارزیابی اکوتیپ های مختلف ماریتیغال از نظر مقاومت به خشکی در محیط کشت هیدروپونیک

این تحقیق برای ارزیابی مقاومت به خشکی در مرحله گیاهچه ای در گیاه ماریتیغال(.silybum marianum l) انجام شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام گرفت. تیمارها شامل ترکیب سطوح تنش خشکی به عنوان عامل اصلی و ده اکوتیپ ماریتیغال به عنوان عامل فرعی در سه تکرار و در شرایط هیدروپونیک اجرا شد. صفات طول ریشه، حجم ریشه، میزان کلروفیل برگ، نشت الکترولیت ­ ها، وزن خشک ریشه و شاخص تحمل ریشه اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که اثر سطوح تنش از نظر تمام صفات مورد بررسی معنی­دار ( p <0.01 ) و اثر ژنوتیپ ها برای برخی صفات معنی دار به دست آمد. با توجه به معنی دار بودن اثر متقابل تنش در اکوتیپ، وضعیت اکوتیپ ها در هر سطح تنش دارای روند متفاوتی بود. مقایسه میانگین اکوتیپ ها برای صفات مورد بررسی حاکی از کاهش کلروفیل، شاخص تحمل ریشه، طول، حجم و وزن خشک ریشه و افزایش نشت الکترولیت ­ ها متناسب با افزایش سطح تنش بود. مقادیر شاخص تحمل ریشه و نشت الکترولیت حاکی از تحمل به خشکی اکوتیپ قائمیه در مرحله گیاهچه­ای می باشد. همبستگی بین صفات ریشه و شاخص تنش ریشه نشان داد که حجم و وزن خشک ریشه در مقایسه با طول ریشه معیار مناسبتری برای ارزیابی ژنوتیپ های متحمل به خشکی بود.   ­